mercredi 29 août 2007

Malvivaj animoj



Aldono je la 15a de oktobro : soneltiraĵo legita de Sabina


Ĉu la odiseo de Paŭlo Ivanoviĉ Ĉiĉikov klarigos al ni, kio estas tiu ŝajna mistifikanto ? Ĝis fino oni dubas pri tiu bonedukita, bonintenca homo, kiu adaptiĝas al la diversaj personoj renkontitaj, okaze de ekserĉo de malvivaj animoj – sed ne inaj !

Do, nia heroo ĉirkaŭiris per sia fraŭla kaleŝo. Haltante en gastejo, kie li prezentis sin « kolegia konsilisto, bienulo ». Tiamaniere, li prezentis sin al la gubernatoro, la prokuroro, la prezidanto de la ĵugĉambro, la policestro kaj mezgravaj sinjoroj, kies edzinoj, bonedukitaj damoj, ne mungas, sed « malpezigas la nazon ».

Tutan semajnon, Ĉiĉikov estis akceptata en la hejmo de tiuj afablaj personoj. Li profitis por paroli pri la censolisto ne ĝisdata. Do la bienuloj devis pagi imposton, eĉ por la malvivaj animoj. Ĉiĉikov proponas, ke li aĉetos tiujn animojn neekzistantajn. Sed, se kelkaj (ekzemple la avarulo Pluŝkin) sin ne turmentas, aliaj pensas freneziĝi, « kvazaŭ turbulo kirlis la urbon ». Aliaj onidiroj eksplodas : Ĉiĉikov intencas forrabi la filinon de la gubernatoro. Nekredeble. Li eĉ falsis biletojn! Kion kredi ? La aŭtoritatoj ricevis raporton, ke « iu » bandito cirkulas tra Rusio. Leginte tion, la prokuroro havis eĉ koratakon, kaj la aliaj mezgravuloj denove sin renkontas por decidi ĉu Ĉiĉikov estis sendita de la sekreta komisiono.

« Do, kiel ni agu, diris la prezidanto ? Ni devas denove pritrakti konvene la aferon kaj prudente decidi kio estas Ĉiĉikov. »

Rilate la aŭtoron, li verkis apartan ĉapitron pri la origino de Ĉiĉikov : gepatroj nobeloj, ĉu herede ĉu pro persona merito. Infaneco « acida, neafabla ». Jen konsiloj de la patro : « amikiĝu nur kun pli riĉaj, kaj vi ĉion faros, ĉion atingos per la kopeko. » Ĉio ligita al la riĉeco kaj bonstato impresis la junulon. Li laboris, laboregis, neniam montris kompatemon, neniam ebriiĝis. Li preskaŭ fianĉiĝis, forte kaj pacience li eltenas ĉion. Li tre bone lernis la doganan metion, kaj oni promociis lin range kaj postene.

Post tre prospera periodo, trafis lin malfeliĉo. Necesis hipoteki lian lastan terenon. Sed en la kapo de nia heroo formiĝis stranga ideo : li entreprenis viziti diversajn regionojn, precipe tiujn, kiuj suferis pro epidemioj, akcidentojn, kaj ceterajn plagojn. Li povus aĉeti malkare necesan nombron de malvivaj animoj por transklokado al vilaĝo, kiun li povos nomi « Ĉiĉikova vilaĝo ». La aŭtoro konfesas, ke se en la kapo de Ĉiĉikov ne aperus tiu ideo, tiu ĉi verko ne venintus.

Mi multe ridis.

En tiu tempo, raportas la aŭtoro, la bordoza vino speciale « Sotern » estis taksita en Rusio, same kiel Ĉampanjo. Ĉu jam temas pri kaŝita reklamo ?

Sabine Ardouin

Aucun commentaire: